Στέβια Ρεμπαουντιανα "το φυτό της χιλιετίας"

Χαρακτηρίζεται από πολλούς ως "το φυτό της νέας χιλιετίας" και η ζάχαρή του ως "η ζάχαρη του μέλλοντος". Πρόκειται για το φυτό στέβια, που είναι ένα εντελώς νέο είδος φυτού για την Ελλάδα, άγνωστο στη χώρα μας μέχρι το 2005, όταν το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας άρχισε συστηματική επιστημονική έρευνα, την οποία και συνεχίζει σε συνεργασία με διάφορους φορείς, με σκοπό το φυτό αυτό να αποτελέσει μια εναλλακτική καλλιέργεια για τους Έλληνες γεωργούς. 

Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, όπως αναφέρει ο καθηγητής Πέτρος Λόλας, είναι το πρώτο και μόνο Ίδρυμα έως τώρα που ασχολείται με συστηματική επιστημονική έρευνα της στέβιας στην Ελλάδα (η έρευνα άρχισε την περίοδο 2005-2007 και συνεχίζεται έως σήμερα, σε διάφορες περιοχές της χώρας).

Η στέβια (Stevia plant), σύμφωνα με όσα επισημαίνει ο κ. Λόλας, παρουσιάζει μεγάλο γεωργικό, βιομηχανικό και εμπορικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα (και την Ε.Ε.) για την ανάπτυξη της αγροτικής και της εθνικής οικονομίας.

Γεωργικά, η στέβια μπορεί, σε βάθος χρόνου (επόμενα 4-6 χρόνια) και με ορισμένες προϋποθέσεις, να αποτελέσει μια νέα εναλλακτική δυναμική καλλιέργεια για τους πρώην καπνοπαραγωγούς.

H καλλιέργεια της στέβιας θα συμβάλλει στη διαφοροποίηση της ελληνικής γεωργίας καθώς και στην αξιοποίηση πολλών γεωργικών εκτάσεων που εγκαταλείφθηκαν ή είναι σε αγρανάπαυση. Με τις σημερινές τιμές που ισχύουν αλλού για τα φύλλα ή τη "ζάχαρη", εξηγεί ο καθηγητής, η στέβια εξασφαλίζει ικανοποιητικό εισόδημα και απασχόληση, χωρίς καμιά επιδότηση.

Μάλιστα, επειδή δεν έχει ούτε πολλούς, ούτε σοβαρούς εχθρούς ή ασθένειες, ενδείκνυται για βιολογική ή ολοκληρωμένη παραγωγή και έτσι θεωρείται "πράσινη καλλιέργεια".

Εκτιμάται πως, σε παγκόσμιο επίπεδο, για την κάλυψη των πρώτων αναγκών σε στεβιοσίδη από τις πολυεθνικές που πήραν έγκριση χρήσης της "ζάχαρης της στέβιας" θα χρειασθούν πάνω από 8 εκατομμύρια στρέμματα.

Βιομηχανικά και εμπορικά, η στέβια, με τις μονάδες (εργοστάσια) εξαγωγής της ζάχαρης και τις νέες εμπορικές και εξαγωγικές υποδομές για τηνδιακίνηση της στεβιοζάχαρης, θα δημιουργήσει πολλές νέες θέσεις εργασίας και θα στηρίξει πολλαπλασιαστικά παράπλευρες οικονομικές δραστηριότητες, όπως ο καπνός.

Από τη γνώση που διαθέτει το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, με τους συνεργάτες του, ύστερα από συστηματική έρευνα επί τέσσερα έτη, σε όλη τη χώρα, φαίνεται πως ιδανικός τόπος σε απόδοση και σε "ζάχαρη" για τη στέβια δεν είναι μόνο μία περιοχή, αλλά περισσότερες στην Ελλάδα.

Προτείνεται, λοιπόν, η καλλιέργεια να είναι ευθύνη ενός κεντρικού φορέα, της Κεντρικής Συνεταιριστικής Ένωσης Παραγωγών Στέβιας και άλλων Καινοτόμων Καλλιεργειών που έχει ιδρυθεί, να μην είναι ελεύθερη και ανεξέλεγκτη, αλλά συμβολαιακή.

Σε αντίθετη περίπτωση, διαπιστώνει ο υπεύθυνος καθηγητής, η στέβια είναι "καταδικασμένη" να αποτύχει αφού θα έχει την τύχη των περισσότερων συμβατικών καλλιεργειών (σιτάρι, καλαμπόκι, βαμβάκι, κ.ά.

Χαρακτηριστικά

Ενδιαφέροντα είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του φυτού, σύμφωνα με το πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Η στέβια εντοπίστηκε από τον φυσιοδίφη Bertoni το 1887 στα υψίπεδα της Παραγουάης, στα σύνορα με την Βραζιλία. Εκεί, για πάρα πολλά χρόνια πριν από το πρώτο ταξίδι του Κολόμβου στο "νέο κόσμο" χρησιμοποιούνταν από τις τοπικές φυλές των Ινδιάνων, οι οποίοι γνώριζαν τις μοναδικές ιδιότητές της στέβιας ως ισχυρό γλυκαντικό, θεραπευτικό και "μαγικό" βότανο.

Η στέβια (Stevia rebaudiana Bertoni) είναι ένα πολυετές, πολύκλαδο και ποώδες φυτό, που ζει ή καλλιεργείται αλλού ως ετήσιο και αλλού για 3-7 χρόνια, όπως και στην Ελλάδα.

Η παραγωγή της στέβιας μοιάζει πολύ με εκείνη του καπνού, τόσο ως προς τις εδαφοκλιματικές συνθήκες, περίοδο καλλιέργειας, πρώτα στα σπορεία και μετά στο χωράφι (Απρίλιος-Μάιο), όσο και ως προς τις καλλιεργητικές πρακτικές 

Χρήση

Σήμερα, η κύρια χρήση της στέβιας είναι η εξαγωγή από τα φύλλα της -χλωρά ή ξηρά- των φυσικών γλυκαντικών ουσιών στεβιοσίδη, ρεμπαουδιοσίδη, κ.ά.. Η στεβιοσίδη μόνη της ή μαζί με τις άλλες γλυκαντικές ουσίες (αναφερόμενη ως στεβιοσίδη) είναι μία λευκή, μικροκρυσταλλική ουσία, όπως και η κοινή ζάχαρη, αλλά με μηδενική θερμιδική αξία και 200-300 φορές πιο γλυκιά, ανάλογα με την συγκέντρωση κάθε μιας από τις γλυκαντικές ουσίες.

Γι' αυτό και η στεβιοσίδη αναφέρεται και ως "ζάχαρη της στέβιας". Η στεβιοσίδη, ρεμπαουδιοσίδη, κάθε μία ή σε συνδυασμό (στεβιοσίδη), μπορεί να αντικαταστήσει την κοινή ζάχαρη σε οποιαδήποτε χρήση της, έχοντας όμως πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τη γνωστή μας ζάχαρη και τις συνθετικές γλυκαντικές ουσίες. Τα φύλλα χρησιμοποιούνται ως χλωρά/ξηρά, τριμμένα ή αλεσμένα, ενώ γίνεται χρήση ακόμη και του εκχυλίσματός τους. Τα στελέχη και τα υπολείμματα των φύλλων, μετά την εξαγωγή της ''ζάχαρης'', αποτελούν ζωοτροφή.
'Αλλες πολύ χρήσιμες φυσικές χημικές ουσίες της στέβιας είναι οι φυτοστερόλες(Ιατρική), η γιββερελλίνη (φυτοορμόνη) η χλωροφύλλη (φυσική χρωστική), κ.ά. 

Οι μεγαλύτεροι χρήστες της στεβιοσίδης είναι η βιομηχανία τροφίμων-ποτών-ζαχαροπλαστική (υποκαθιστά τη ζάχαρη και την πράσινη χρωστική) και η Ιατρική (για τους διαβητικούς τύπου 2).

Στις διάφορες μορφές της -φύλλα, εκχυλίσματα, γλυκαντική ουσία- αποδίδονται πολλές βιοχημικές ιδιότητες. Η στέβια είχε πολύ σημαντικό διατροφικό, ιατρικό, θεραπευτικό και εθνοβοτανικό ρόλο στις παραδόσεις, δοξασίες και ιεροτελεστίες των λαών στους τόπους καταγωγής της στέβιας

Στη στέβια, οι ιθαγενείς Guarani, Mestizos, και άλλες τοπικές φυλές απέδιδαν διάφορες ιδιότητες. Στην Κίνα, τσάι από φύλλα στέβιας συνίσταται ως ορεκτικό, ως χωνευτικό, για απώλεια βάρους, για διατήρηση της νεότητας, ως διαιτητικό ή και για μείωση της επιθυμίας για κάπνισμα και ποτό.

Η στέβια, στις διάφορες μορφές της, χρησιμοποιείται σε περισσότερες από 20 χώρες ως υποκατάστατο της ζάχαρης, ως συμπλήρωμα διατροφής και δίαιτας. Στην Ιαπωνία και άλλες ασιατικές χώρες, γίνεται χρήση αυτής από τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Στις ΗΠΑ, η ρεμπαουδιοσίδη και στην Αυστραλία - Ν. Ζηλανδία η στεβιοσίδη από το τέλος του 2008 και ως υποκατάσταο της ζάχαρης Ήδη, στη Γαλλία, εταιρίες τροφίμων πήραν έγκριση χρήσης της ρεμπαουδιοσίδης σε τρόφιμα για δύο έτη. Στην Ιαπωνία και την Κορέα, η στεβιοσίδη καλύπτει περί το 40-50% της αγοράς γλυκαντικών ουσιών.

Η στέβια, στις διάφορες μορφές της, χρησιμοποιείται στη Ν. Αμερική για περισσότερα από 500 χρόνια, στην Ευρώπη από το 1999, ενώ στον Καναδά και τις ΗΠΑ, από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 μέχρι το 1991, επιτρέπονταν μόνο ως διαιτητικό συμπλήρωμα. Το 1991, στις ΗΠΑ απαγορεύθηκε κάθε χρήση μέχρι το 1995 οπότε επέτρεψε και πάλι την χρήση. 'Αλλες χώρες όπου χρησιμοποιείται η στέβια είναι η Ελβετία, μερικές της Ανατολικής Ευρώπης και της Αφρικής.

Με την έγκριση χρήσης της στεβιοσίδης ως τρόφιμο-υποκατάστατο της ζάχαρης, στην Αυστραλία και τη Ν. Ζηλανδία, από τον Οκτώβριο του 2008 και στις ΗΠΑ (από διάφορες πολυεθνικές το 2009), η χρήση και ο αριθμός των χωρών όπου επιτρέπεται αυτή, αναμένεται να αυξάνει κάθε χρόνο. Η Κίνα είναι η μεγαλύτερη χώρα -παραγωγός και η Ιαπωνία η μεγαλύτερη χώρα- καταναλωτής.

Σήμερα, εκτιμάται πως χρήση στέβιας, κάθε μέρα, σε διάφορες χώρες, κάνουν πάνω από 150 εκατομμύρια άνθρωποι, χωρίς να παρουσιάζουν κάποιο πρόβλημα.

Στην ΕΕ και τον FAO έχει ορισθεί, από το 2008, Ημερήσια Αποδεκτή Λήψη 10 mg στεβιοσίδη/kg ζώντος βάρους. Στην ΕΕ επιτρέπεται από το 2005 η χρήση της στέβιας και εκχυλισμάτων της στα σιτηρέσια (ως αρωματικό συστατικό) έως ποσοστό 2% και στα καλλυντικά. Η διαδικασία έγκρισης χρήσης της στεβιοσίδης ως νεοφανές τρόφιμο και υποκατάστατο της ζάχαρης στην ΕΕ είναι σε εξέλιξη και αναμένεται το 2010/2011.

Πηγη

ΚΑΥΣΙΜΟ ΑΠΟ ΖΑΧΑΡΗ

Ελληνας παράγει σπίτι του καύσιμο από φρούτα φλούδες και ζάχαρη
Ηλιος, αέρας και κυρίως ζάχαρη είναι τα κύρια συστατικά του οικολογικού καυσίμου, το οποίο τροφοδοτεί με ενέργεια το σπίτι και το μηχανάκι του ηλεκτρολόγου-μηχανικού Μιχάλη Καλογεράκη, από την περιοχή Κοκκίνη Χάνι του Ηρακλείου Κρήτης. Ο επιστήμονας-ερευνητής έχει πάψει να αγχώνεται εδώ και περίπου έναν χρόνο για τα τιμολόγια της ΔΕΗ, αλλά και για την αύξηση της τιμής της βενζίνης, αφού την έχει αντικαταστήσει με το οικολογικό καύσιμο που φτιάχνει ο ίδιος στο σπίτι του.
Μιλώντας στην «Espresso» ο κ. Καλογεράκης τόνισε ότι ύστερα από έρευνα που έκανε, διαπίστωσε ότι οτιδήποτε έχει ζάχαρη μπορεί να…

παράξει καύσιμο: «Εφτιαξα λοιπόν μόνος μου έναν αποστακτήρα, τον οποίο τροφοδότησα κατευθείαν από τα φωτοβολταϊκά συστήματα που έχω στην ταράτσα και τις ανεμογεννήτριες που βρίσκονται στην αυλή του σπιτιού και άρχισα να μαζεύω οτιδήποτε περιείχε ζάχαρη: από φρούτα που είχαν σαπίσει (σταφύλια, καρπούζια, πεπόνια κ.λπ.), μέχρι ζαχαροκάλαμο. Η συνταγή είναι η εξής: τα βάζω όλα σε μια πλαστική δεξαμενή και ρίχνω λίγη μαγιά και νερό. »

«Υστερα από τρία εικοσιτετράωρα και αφού γίνει ζύμωση, το μίγμα αυτό μετατρέπεται σε καθαρό οινόπνευμα που χρησιμεύει ως καύσιμο. Με το δικό μου σύστημα μπορώ να βγάλω δέκα λίτρα καύσιμο τη μέρα. Τα δέκα αυτά λίτρα μού καλύπτουν 450-500 χιλιόμετρα με το δίκυκλο. Τους τελευταίους έντεκα μήνες έχω κάνει 9.000 χιλιόμετρα. Επίσης, το συγκεκριμένο καύσιμο που καίει το μηχανάκι είναι πεντακάθαρο και δεν αφήνει κατάλοιπα, ούτε μαυρίλα στην εξάτμιση. Τώρα σκοπεύω να το δοκιμάσω και σε αυτοκίνητο».

Και ως γνήσιος Κρητικός, ο κ. Καλογεράκης χαρακτηρίζει το καύσιμό του ως μια πολύ δυνατή ρακή 75 βαθμών, που μπορείς κάλλιστα να πιεις: «Αν το αραιώσει κάποιος με νερό, μπορεί ακόμη και να το πιει χωρίς να έχει πρόβλημα».

Το ζαχαροκάλαμο αποτελεί το «Α και το Ω» των σχεδίων του ηλεκτρολόγου-μηχανικού: «Πρόκειται να γεμίσω με το φυτό αυτό μια έκταση εκατό τετραγωνικών μέτρων από την οποία ευελπιστώ να παράγω τουλάχιστον τρεις τόνους καύσιμο τον χρόνο για τη θέρμανση του σπιτιού και για την κίνηση του δικύκλου μου» μας λέει ο κ. Καλογεράκης και προσθέτει: «Το ζαχαροκάλαμο είναι η καλύτερη λύση αφού δεν το στερείς από κανέναν ως τροφή, ενώ παράλληλα φυτρώνει σε έλη, βάλτους και πάνω απ’ όλα είναι ανθεκτικό αφού μπορεί να αντέξει τα λύματα. Παράλληλα, δεν θέλει φροντίδα και καλλιέργεια, παρά μόνο κόψιμο και πότισμα».

Πηγη

ΤΡΕΙΛΕΡ ΠΟΔΗΛΑΤΟΥ-ΜΟΤΟΠΟΔΗΛΑΤΟΥ

Με χαρα σας παρουσιαζω  το τρειλερ που προσαρμοζεται σε ποδηλατα και μοτοποδηλατα δινοντας μια διεξοδο στο προβλημα των ιδιωτικων αλλα και των επαγγελματικων μικρομεταφορων .
Ενα εργαλειο που εξασφαλιζει αυταρκεια,οικονομικα ωφελη, διχως παγια και με ελαχιστη συντηρηση.
Το τρειλερ αυτο το εφτιαξα παρατηρωντας το προβλημα που δημιουργειτε, τωρα που ο κοσμος(μαζι και εγω) επιλεγει η αναγκαζεται να επιστρεψει στα ποδηλατα και στα μοτοποδηλατα ως βασικο μεταφορικο μεσο ,μην μπορωντας πλεον να συντηρησει καποιο αυτοκινητο και μαθαινοντας απο τις προσπαθειες του εξωτερικου στο πολυ χρησιμο instructables.

Η κατασκευη του σκελετου εγινε με στραντζαριστο γαλβανιζε 40χ20 με ροδες βιομηχανικες περαστες σε μασιφ αξονα 20χιλ, επενδυθηκε με λαμαρινα αλουμινιου 8/10 πατημενη στην στραντζα και κοντρα πλακε θαλλασης 10χιλ. για πατο, καπακι και πισω
πλευρα.
Οι διαστασεις του κουτιου ειναι 110 μηκος, 55 πλατος και 45 υψος.




Η συνδεση με το δικυκλο γινεται με ενα αρσενικο

ακρομπαρο Μ16 προσαρμοζμενο με παξιμαδι ασφαλειας σε σωληνα 1/2,παχους 2χιλ. πατημενου στην ακρη για να τρυπηθει και να μπορει να περαστει στον αξονα της ροδας και να βιδωθει.Το εξαρτημα αυτο που βιδωνει στην ροδα του ποδηλατου εχει ακομα ενα εξεχον μεταλλικο κομματι το οποιο κοντραρει στον σκελετο του ποδηλατου ετσι ωστε οταν δεχεται φορτια να μην ''κρεμαει''.
Το μπρατσο ελξης του τρειλερ ειναι απο σωληνα 1/2 κουρμπαρισμενο με το χερι και ηλεκτροκολλημενο στον σκελετο του τρειλερ.
Στην ακρη του μπρατσου εχει ηλεκτροκοληθει βιδα ωστε να περναει μεσα απο το ακρομπαρο και να βιδωνεται με παξιμαδι ασφαλειας επιτυγχανοντας μια ασφαλη και σταθερη συνδεση που επιτρεπει στο δικυκλο να πραγματοποιει στροφες και να παιρνει διαφορες κλισεις διχως να επηρεαζεται απο το τρειλερ.

Προσαρμοζομενο στο ποδηλατο το τρειλερ,μπορει να μεταφερει ανετα φορτιο 50κιλων σε δρομο με μηδενικη κλιση.
Με ηλεκτρικο ποδηλατο η ελξη του τρειλερ γινεται παιχνιδακι αλλα πρεπει να εχετε υποψιν σας να μην ξεπερνατε τα 30χλμ την ωρα για να μπορειτε να το ακινητοποιειτε αμεσα οταν πρεπει και δεν ειναι τοσο ευκολο με φρενα ποδηλατου.






 Σε μοτοποδηλατο(σκουτερακι κτλπ) μπορει να μεταφερεται φορτια με ασφαλεια εως την ταχυτητα των 40χλμ. την ωρα,διοτι οι ελληνικοι δρομοι ειναι ολο εκπληξεις.

Η πρωτη του εργασια :)











Ο νομοθετης δεν ειχε φανταστει ουτε ειχε προβλεψει κατι αναλογο οπως εμαθα απο την τροχαια κορινθου ετσι δεν συνιστα παραβαση καποιου νομου η χρηση του.
 Αν θελετε περισσοτερες πληροφοριες για να φτιαξετε και σεις το δικο σας τρειλερ θα χαρω να σας τις δωσω.
Αν θελετε να αποκτησετε ενα τρειλερ δικυκλων προσαρμοσμενο στις αναγκες σας η το ιδιο με αυτο που βλεπετε, στειλτε μου μηνυμα στο georgiou.costas@gmail.com η ποιο αμεσα στο 6976330538.